تو دل هر کسی پر از حرفهای ناگفته است خصوصا ما ها که حرفهامون رو از فیلتر پذیرش دیگران رد میکنیم بعد به زبون میاریم .جالبه که قضیه سخت تر هم میشه چون حرف از دل برنیومده که به دل بشینه بلکه از درک و قضاوت ما براومده نسبت به نظر دیگران که اغلب درست هم نیست و فقط حدس و گمان نادرست ماست که گاه سالها سوء تقاهم و بعضا مشکل و بدبختی به همراهش سرازیر میشه .
فکر کنید اگه این رویه تغییر کنه و شروع کنیم به تفکر در بارهء درستی و نادرستی نظر شخصی خودمون به جای کشف ناموفق و پیش بینی نوع برخورد دیگران از نظری که میخواهیم بیان کنیم و بعد نظرمون رو بیان کنیم .
خوب تا همینجا کلی تغییر سازنده رخ داده! خودمون شدیم تو اولین قدم .خود خودمون .واقعی واقعی . و اینکه کی فکر کنیم و به یه چیز سازنده فکر کنیم که خلاقیت و رشد به همراهش میاد حتی اگه با درد و رنج باشه . اقلا جنگ درونی به صلح و آرامش تبدیل میشه و خودفریبی و دیگر فریبی حذف میشن و کلی بار سنگین از رو شخصیتمون و کلی نقاب دروغین از رو صورتمون کنار میره . شاید خواستنی نشیم تو نگاه اول ولی موندنی میشیم تو دلها به مرور . دروغ و تزویر برچیده میشه و میتونی راحت نفس بکشی تو فضایی که پر از اعتماد و صداقته .
فکر کنم نتایجش خیلی بیشتر از دردسرهاشه .بقیهء نتایجش رو شما بگید .حتما بیشتر از من میتونید از فوایدش بگید .